Co to jest histamina?

Histamina jest jednym z najważniejszych elementów w świecie medycyny, a jej wykorzystanie jest powszechne w leczeniu problemów zdrowotnych, zwłaszcza reakcji alergicznych. W tym artykule przyjrzymy się, czym dokładnie jest histamina i jaki ma wpływ na organizm człowieka.

Co to jest histamina?

Histamina to cząsteczka, która działa w naszym organizmie zarówno jako hormon, jak i neuroprzekaźnik, regulując różne funkcje biologiczne. Występuje w znacznych ilościach zarówno u roślin jak i zwierząt, jest wykorzystywana przez komórki jako neurprzekaźnik. Odgrywa również ważną rolę w alergiach, nietolerancji pokarmowej i ogólnie w procesach układu odpornościowego. Tutaj przeczytasz o diecie niskohistaminowej. Przyjrzyjmy się jej sekretom i najważniejszym cechom.

Historia odkrycia histaminy

Histamina została po raz pierwszy odkryta w 1907 roku przez Windausa i Vogta, w eksperymencie, w którym zsyntetyzowali ją z kwasu propionowego imidazolu, choć nie wiedzieli, że istnieje ona naturalnie aż do 1910 roku, kiedy to zauważyli, że produkuje ją grzyb sporysz.

Od tego momentu zaczęto badać jej działanie biologiczne. Jednak dopiero w 1927 roku ostatecznie odkryto, że histamina występuje u zwierząt i w organizmie człowieka. Wtedy to fizjologom Bestowi, Dale’owi, Dudleyowi i Thorpe’owi udało się wyizolować cząsteczkę ze świeżej wątroby i płuc. I to właśnie wtedy zyskała swoją nazwę, gdyż jest to amina występująca w znacznym stopniu w tkankach (histo).

Synteza histaminy

Histamina to B-amino-etylo-imidazol, cząsteczka, która jest wytwarzana z niezbędnego aminokwasu histydyny, czyli aminokwas ten nie może być wytwarzany w organizmie człowieka i musi być pozyskiwany z pożywienia. Reakcja wykorzystywana do jej syntezy to dekarboksylacja, którą katalizuje enzym dekarboksylaza L-histydyny.

Głównymi komórkami wytwarzającymi histaminę są mastocyty i bazofile, dwa elementy układu odpornościowego, które wraz z innymi substancjami magazynują ją. Ale nie tylko one syntetyzują histaminę, jest ona również syntetyzowana przez komórki enterochromafinowe w okolicy odźwiernika oraz przez neurony w okolicy podwzgórza.