Jak odróżnić jesienną chandrę od depresji?

Jedni przepadają za jesienią, a inni jej nienawidzą. Nie da się jednak ukryć, że ta pora roku kojarzy się z przemijaniem. Musimy także liczyć się z mniejszą ilością słońca, z krótszymi dniami oraz z chłodnymi rankami i wieczorami. To wszystko sprawia, że sporo osób może doświadczać smutku i przygnębienia. Czym innym jest jednak jesienna chandra, a czym innym depresja. Dobrze byłoby nauczyć się odróżniać od siebie te dwa stany.

Jakie są symptomy jesiennej chandry?

Przesileniu jesiennemu mogą towarzyszyć pewne zmiany w samopoczuciu, zarówno tym fizycznym, jak i psychicznym. Wiele osób w takich sytuacjach zastanawia się jak walczyć z depresją. Jednak może to jedynie jesienna chandra? Niektóre osoby doświadczą więc objawów charakterystycznych dla chandry. Mogą być to łagodne problemy ze snem, uczucie smutku i nostalgii. Pojawić mogą się także pewne trudności z koncentracją oraz z podejmowaniem decyzji. Niemniej jednak, objawy jesiennej chandry mają zazwyczaj lekkie nasilenie i nie są długotrwałe. Najczęściej ustępują po kilku, kilkunastu dniach. Jeżeli chcemy wspomóc swój organizm w okresie przesilenia jesiennego, możemy pomyśleć o suplementacji, jak również o aromaterapii. Warto także dbać o regularne spacery. Wówczas nasze samopoczucie powinno szybko się poprawić. Jeśli jednak niepokojące objawy nie ustępują, a nawet ulegają nasileniu, warto zastanowić się nad tym, czy nie mamy do czynienia z depresją.

Czym objawia się depresja?

Jesienna chandra może tak naprawdę być początkiem depresji. Nie każdemu mijają bowiem smutek i przygnębienie. Jeżeli objawy te utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie, należy podejrzewać zaburzenie psychiczne. Depresji bardzo często towarzyszą także myśli rezygnacyjne i niskie poczucie własnej wartości. Wiele osób skarży się także na zmęczenie i osłabienie. Mogą być to somatyczne objawy depresji. Jeżeli do symptomów dołączają myśli samobójcze, należy pomyśleć o pilnej konsultacji lekarskiej. Z podejrzeniem depresji najlepiej udać się do lekarza psychiatry. Skierowanie do tego specjalisty nie jest nam potrzebne. Warto także rozważyć wizytę u psychologa lub psychoterapeuty. Najlepsze efekty przynosi bowiem farmakoterapia w połączeniu z psychoterapią.